Atje Keulen-Deelstra

Dat was even schrikken op de late vrijdagavond: Atje Keulen-Deelstra overleden! Enkele dagen eerder had ze een herseninfarct gehad en zonder bij kennis te zijn gekomen is ze uiteindelijk gestorven. Wat een heel akelige ervaring voor haar dierbaren moet zijn… Zo kan je toch geen afscheid nemen…?

Zonder meteen in de Jeroen Krabbé-stand te schieten: ik heb ooit enkele uren van mijn leven met haar door mogen brengen, en het was een onvergetelijke ervaring. Ik heb begin 1992 een blauwe maandag weerberichten mogen presenteren op televisie, bij Service Salon. Eerder was dat een heel succesvol damestelevisieprogramma, maar door de komst van de commerciële zenders als Veronique/RTL4 was dat snel voorbij. En ik leerde er dat ik absoluut niet geschikt was voor de televisie en dat ik het maar beter bij radio kon houden 😉 maar koester verder wel heel leuke herinneringen aan die blauwe maandag.

Waaronder de ontmoeting met Atje Keulen-Deelstra. Dat moet vlak voor de Winterspelen van ’92 zijn geweest, want daar ging de uitzending die ene keer over. Te gast waren Kees Broekman (begin jaren vijftig succesvol), Leo Visser of Jan Ykema (ik haal die twee Calgarywinnaars altijd door elkaar…), Stien Baas-Kaiser en Atje Keulen-Deelstra. En dat vond ik, als schaatsliefhebber (kijken, niet doen) geweldig! Na de uitzending vond ik al heel snel contact met deze Olympische kampioenen en we hebben uren zitten kletsen. Vooral Atje Keulen-Deelstra vertelde ontzettend veel over haar ervaringen. O.a. over de tegenstand die ze meemaakte want ja, ze was al dertig en moeder/echtgenote en zelfs in de “moderne” vroege jaren zeventig werd ze dan eigenlijk toch wel geacht achter het aanrecht te staan in plaats van op een ijsbaan… Stien Baas-Kaiser bevestigde dat.

Kees Broekman had een ander probleem ervaren. Die haalde een belangrijke titel waar Nederland trots op kon zijn, maar de timing was nogal ongelukkig: 1 februari 1953, precies tijdens de Watersnoodramp!

Ik heb hun Olympische medailles bewonderd en zelfs aangeraakt. En met open mond geluisterd naar hun verhalen over op eigen kosten naar wedstrijden gaan (in die tijd begon net de commerciële en gesponsorde sport een klein beetje van de grond te komen) en blij zijn met een halve euro zakgeld voor de hele periode. Nee, het was absoluut geen klaagzang, integendeel!

Van deze vier voormalige kampioenen was Atje Keulen-Deelstra, toen nog maar weinig ouder dan ik nu ben, absoluut het middelpunt. Ze wist ontzettend leuk, nuchter en smakelijk tegelijk te vertellen over haar ervaringen als schaatsende boerenmoeder en uiteindelijk moesten we met frisse tegenzin afscheid nemen van elkaar, want ja, Friesland lag toen nog uren ver weg van Hilversum, en het bedrijfsrestaurant van het Avrogebouw wilde zo langzaam maar zeker ook naar huis…! 😉

 

Nog steeds winter, nog wel…

En het vriest, en het sneeuwt, en het dooit en het regent, en het vriest weer…

Deze winter zal geen records breken, maar het is ook geen zachte non-winter. Ik kan me jaren achter elkaar herinneren dat er geen sneeuwdek te bekennen was, en nu hebben we al meerdere jaren achter elkaar een sneeuwdek in de winter. Best bijzonder als je zelf zeer zachte winters hebt meegemaakt zonder sneeuw van enige betekenis. Mijn kinderen vinden sneeuw veel vanzelfsprekender!

Ondanks de telkens terugkerende kou zijn de lentebodes niet meer tegen te houden. De al vroeg uitlopende vlieren blijken zeer goed tegen de kou te kunnen. De spechten roffelen weer sinds eind december en sinds een week hoor ik steeds meer vogelzang, inclusief een zacht, bescheiden merelmannetje bij de buren in de tuin. De bollen poppen één voor één de grond uit, de eerste krokussen bloeien inmiddels ook (de gele zijn altijd het eerst), net als de winterakonietjes. De hazelaarslierten stuiven dwars door de vorst heen (dankzij de zachtere perioden tussendoor) en de knoppen worden steeds dikker. Ook zag ik iets geels bloeien in het bos. Kornoelje? Nee, geen winterjasmijn en zéker geen forsythia…!

De vorstperioden hebben wel korte metten gemaakt met de winterbloeiende viburnum en winterprunus.

Ik heb eindelijk een bonte specht gezien in plaats van alleen maar gehoord! En ik ontdekte dat hij niet alleen roffelt, maar ook “losse tikken” uitdeelt tegen de boom. Zoiets was me eigenlijk nooit eerder opgevallen, tot ik het zág.

Vorige week zag ik op de Dronterweg aan de rand van Lelystad alweer een ooievaar op de broedpaal zitten.

Kortom: die lente komt elke dag dichterbij…!

Winter

 

Ja, kijk, daar is de eerste krokus!!! En ook e.e.a. aan onkruid want door de zachte weken in de winter (tussen de sneeuw en vorst door) groeide dat vrolijk voort. En omdat ik zoveel bollen heb geplant durfde ik niet te schoffelen… Maar als het wat meer voorjaar is en de aarde wat droger is, haal ik het er wel met de hand uit.

 

Ook de sneeuwklokjes beginnen te bloeien!

 

In het bos laten ze de dode bomen zoveel mogelijk staan. De spechten, die sinds 30 december weer roffelen, zijn er blij mee. En de paddenstoelen. En de fotografen!

Toen ik gisteren door het bos liep, zag ik op enkele tientallen meters afstand vogeltjes rond dit nestje. Ik kon niet goed zien wat voor vogeltjes het waren, en vanzelfsprekend kon ik ook niet te dicht bij het nestje komen. Het was gemaakt van vers groen mos en hing als een bolletje tussen de takken. Door het hele bos vond ik plukjes vers, groen mos op de paadjes liggen. Later heb ik gegoogled naar dit soort nesten en het is mogelijk van een winterkoninkje.

Afgelopen week is de dooi genadeloos toegeslagen, maar er schijnt weer nieuw winterweer aan te komen. Dat wordt dan de derde. De eerste was rond Sinterklaas, de tweede in de tweede helft van januari. Er lag toen ook sneeuw. Eind januari liep ik door het bos en de roodborstjes en winterkoninkjes kwamen heel dichtbij.

Gisteren was het prachtig stralend weer, je merkt dat de zon al hoger staat dan rond de kerst en als het dan zo zonnig is, voel je al een beetje lente. Ook al voelt het verder nog fris aan. De vogels zongen en kwetterden, actiever dan het gewone vogelgeluid in de winter, als bijvoorbeeld de roodborsten zich laten horen.

Ook komen er hier en daar bollen bovengroeien in het bos. Ik woon hier nog niet zo lang, dus het is voor mij een verrassing wat het wordt!

Er komt weer winter aan, maar ik heb geduld. Die lente komt écht een keertje!